6 / 16
Av Ståle Johan Aklestad
Prosesjonen byrjar bevege seg stille
fram midtgangen i kyrkja. Tre gongar
stoggar dei på vegen, tre gongar syng
forsongaren akkurat dei same orda, og
tre gongar svarar kyrkjelyden det same,
berre ein halvtone høgare kvar gong. Så
skjer det. Det store Kristuslyset vert plas
sert framme i koret, og ut frå det er det
som ei bølgje av lys breier seg i kyrkja.
For medan forsongaren og kyrkjelyden
byrjar synge den eldgamle påskelovson
gen, vert flammen delt og delt igjen, og
ansikt etter ansikt trer fram frå mørkret
heilt til ljoset frå hundre lys fyller kyrkja.
Slik startar påskenattsmessa, guds
tenesta som vert feira om kvelden
påskeaftan. Gudstenesta som frå gam
malt av vart kalla «alle messers mor».
«Kven er det som ikkje vil gje avkall på
søvnen denne natta?» skreiv Efraim
Syreren om julenatta. Og vi kan seie det
same om påskenatta. Vi har snakka med
Magnus Moksnes Myhre, domkantor
i Molde Domkirke, om kva som skjer i
denne påskenattsmessa.
Frå mørker til lys
-Dette er ei av dei mest spesielle guds
tenestene i året. Ein merkar så tydeleg
på kroppen denne vandringa frå mørker
til lys. Den startar med eit enkelt lys, og
frå det breier lyset seg i kyrkjerommet.
Ein ser at lyset spring ut av eit enkelt
lyspunkt. Dette er kanskje den viktigaste
gudstenesta i året for å forstå vandringa
frå død til oppstandelse, meiner Magnus
Moksnes Myhre.
- Du seier at ein merkar det på kroppen?
-Eg trur at noko av funksjonen til liturgi
en er å hjelpe oss å erfare evangeliet på
kroppen. Dersom vi skal forstå evange
liet, så må vi kjenne det med kroppen,
ikkje berre med hovudet. Og nettopp
dette er så tydeleg i påskenattsguds
tenesta. Lysa vi held i hendene, den
eldgamle påskelovsongen, den bølgjan
de musikken, pyntinga av kyrkja som
startar medan det enno er mørkt, dei
fem raude rosene på krossen vert bytte
ut med gule påskeliljer, det nakne alta
ret som igjen vert dekt og pynta med
blomar. Alt dette som gjer at gudstene
sta vert noko ein kan sanse.
Nedstiging og oppstiging
- Du snakkar om påska som ei vandring,
og som ei nedstigning og oppstigning. Kva
meiner du med det?
- Eg tenkjer det er ingen andre gongar i
løpet av kyrkjeåret der det er så tydeleg
at ei gudsteneste er meir enn ei guds
teneste. Desse gudstenestene i påska
heng saman, og det er noko veldig
spesielt med å vere der gjennom det
heile. Nedstigninga og avdekkinga av
altaret skjærtorsdag. Langfredag sitt
djupe mørker. Påskenatta, denne under
fulle natta der Kristus står opp frå grava.
Påskenatt
6